Η  Πολιτεία της  Λευτεριάς
Ένα ταξίδι Αλήθειας στα άδυτα του νου
με προορισμό την εσωτερική Ελευθερία.

Η λευτεριά είναι άδετη.

Μου ήταν αδύνατο να δέσω τη λευτεριά σε βιβλίο σφιχτοδε­μένο. Τι λευτεριά θα ήταν τότε; Τα φύλλα είναι άδετα, ελεύ­θερα, κι έχουν ανάμεσά τους χώρο για τα αδέλφια μου[1], για να γράψει το καθένα τη δική του ιστορία σκλαβιάς και λευτεριάς, να κτίσει τη δική του πολιτεία εκεί δίπλα απ’ τη δική μου, κατά πώς την έχει ονειρευτεί. Έτσι, η δική μου και οι δικές τους Πολιτείες της Λευτεριάς θα ενωθούν, θ’ αναμιχθούν, θα γίνουν μία, πιο μεγάλη, πιο πλούσια, πιο όμορφη, με πιότερο χρώμα κι άρωμα και ζωντανό αιώνιο πολύμορφο ερωταδελφικό παιχνίδι.

Η Πολιτεία της Λευτεριάς δεν έχει όρια ούτε ιδιοκτήτη. Άρχισε να κτίζεται πριν αμέτρητους αιώνες και θα συνεχίσει να αναπτύσσεται όσο θα υπάρχουν αδέλφια που τη χρειάζονται. Εύχομαι σε όλα μου τ’ αδέλφια να προσθέσουν συνολικά τόσο πολλά καινούργια φύλλα σε αυτό το βιβλίο, που τα δικά μου τα γραπτά καθώς και των προγόνων να χαθούν μέσα στην απειροσύνη των δικών τους και να γενούν μια ταπεινή και ασήμαντη απειροελάχιστη κουκίδα γαλήνιας εγκαρτέρησης μέσα στη νέα Παγκόσμια Πολιτεία της Λευτεριάς και της Ειρήνης[2].


[1] Είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου σύμπαντος, μέρη της ίδιας φύσης, δημιουργήματα του ίδιου δημιουργού, κύτταρα της ίδιας κοινωνίας. Είμαστε όλοι παιδιά γονέων που είχαν παρόμοιες προκαταλήψεις, πρότυπα, προσδοκίες, φόβους, αγωνίες, χαρές και λύπες. Άρα, είμαστε δισεκατομμύρια αδέλφια, που όλα δίνουμε μαζί, χέρι-χέρι, τον ίδιο αγώνα επιβίωσης και καταξίωσης μέσα στον άγνωστο αυτό κόσμο με τις τόσες δυσκολίες. Γι’ αυτό, το μόνο που χρειαζόμαστε είναι αλληλοκατανόηση και αλληλεγγύη και να θυμόμαστε πως δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε. (Αν και η έννοια «αδέλφια» δηλώνει συντροφικότητα, στα κείμενα που ακολουθούν τη χρησιμοποιώ ακόμα και όταν περιγράφω στιγμές όπου ο νους μου έχει καταληφθεί από έντονη χωριστικότητα, προκειμένου να του θυμίζω την αρετή της συντροφικότητας και να τον εκπαιδεύω έτσι σε αυτήν την αρετή. Παράδειγμα)

[2] Μεταγενέστερη σημείωση: Για πρακτικούς λόγους, αλλά και επειδή θέλησα να θυσιάσω τη φορτική εμμονή μου να είμαι πάντα διαφορε­τικός από τους άλλους, τελικά αυτή η ωραία ιδέα εγκαταλείφθηκε. Έτσι, αυτό το βιβλίο είναι δεμένο όπως όλα τα βιβλία. Όμως, δε θέλησα να διαγράψω αυτό το κείμενο, επειδή ανταποκρίνεται στην εσω­τερική μου διάθεση και στην ανάγκη μου για συντροφική πορεία προς την ελευθερία μαζί με άλλα αδέλφια.

Μοιράσου το στα social media