Η  Πολιτεία της  Λευτεριάς
Ένα ταξίδι Αλήθειας στα άδυτα του νου
με προορισμό την εσωτερική Ελευθερία.

Β18. Ο νους παραιτείται από την απαίτηση να αλλάξει.

Ο νους παραιτείται τώρα, ειδικότερα, και από την απαίτηση να αλλάξει. Συνειδητοποιεί με έκπληξη ότι όλος ο μέχρι τώρα πνευματικός αγώνας του για το κτίσιμο της Πολιτείας της Λευτεριάς εμπεριείχε συνειδητά ή ασυνείδητα τη φορτική απαίτηση για εσωτερική αλλαγή. Αυτή η απαίτηση για αλλαγή είναι σκλαβιά, αποτελεί τροχοπέδη για την ίδια την αλλαγή. Καταλαβαίνει τώρα ο νους ότι, όσο απαιτεί να αλλάξει, δεν πρόκειται να απελευθερωθεί και το στομάχι θα νιώθει διαρκώς το ίδιο γνώριμο κενό, την ίδια υπερένταση που δεν τον αφήνει να εμβαθύνει, να ησυχάσει.

Γι’ αυτό, αναθεωρεί ολοκληρωτικά αυτή τη θέση και μεταθέτει τις εργασίες του σε νέο κλίμα, στο κλίμα της παραίτησης από την απαίτηση για αλλαγή. Ο νους παραιτείται από την απαίτησή του να αλλάξει, παραιτείται από την απαίτησή του να ελευθερωθεί από τα δεσμά του και να ευτυχήσει. Παραιτείται από την απαίτηση, επειδή η ίδια η απαίτηση τον στεναχωρεί.

Στη θέση της πολεμικής απαίτησης για αλλαγή, θέτει απλά το ειρηνικό αίτημα της γνώσης. «Κτίζω την Πολιτεία της Λευτεριάς, όχι για να ελευθερωθώ, μα για να γνωρίσω σε βάθος τον εαυτό μου», δηλώνει τώρα ο νους, απελευθερώνοντας έτσι τον εαυτό του και από την πιο ύπουλη απαίτηση, αυτήν της εσωτερικής αλλαγής.

Αποκτά  έτσι  τη  νοοτροπία  του επιστήμονα[1],  γίνεται αντικειμενικός παρατηρητής που απλά παρακολουθεί την εξέλιξη των εσωτερικών του φαινομένων, με μόνο σκοπό να γνωρίσει τη φύση του. Διαλογίζεται τη φύση του παρατηρώντας τις εσωτερικές αντιδράσεις των οργάνων του σώματος και τις εξωτερικές συμπεριφορές του σε διάφορες περιστάσεις. Παρατηρεί τις τρεις μεγάλες ανάγκες του ανελεύθερου εαυτού μου: ανάγκη για ασφάλεια, ανάγκη για αισθησιακές απολαύσεις και ανάγκη για κυριαρχία.

Την ανάγκη για ασφάλεια την εντοπίζει να εστιάζεται στον κόκκυγα και τους γλουτούς, καθώς θυμάται τις ατέλειωτες ώρες τηλεθέασης μέσα στην εικονική θαλπωρή του σαλονιού ή το βούλιαγμα μέσα στην άκρατη πολυφαγία ή το βαθύ κούρνιασμα στην αγκαλιά της μάνας, του πατέρα, ή της εκάστοτε ερωτικής συντρόφου που χρησιμοποιούσε ως υποκατάστατο της μάνας. Σε όλες εκείνες τις περιστάσεις και σε πολλές άλλες, διαπιστώνει τώρα αναδρομικά ο αντικειμενικός παρατηρητής επιστήμων νους, κυρίως ευφραινόταν η περιοχή του κόκκυγα και των γλουτών. Γι’ αυτό και πάχαινε κυρίως σε εκείνη την περιοχή.

Την επιθυμία για αισθησιακές απολαύσεις, με κυριότερες το ερωτικό παιχνίδι και τη γεύση, την εντοπίζει στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και στο στόμα.

Την ανάγκη για κυριαρχία την εντοπίζει στο στομάχι, που σφίγγεται πάντα όποτε κάποιος τον προσβάλλει ή όποτε ζηλεύει κάποιον αδελφό για τα κατορθώματά του ή όποτε αγωνιά επειδή δεν κατάφερε να θέσει τα πάντα υπό τον έλεγχό του.

Μαθαίνει έτσι τις πηγές των πνευματικών δηλητηρίων που του έχουν στερήσει τη χαρά τόσες φορές: η ενδεχόμενη απώλεια του αισθήματος ασφάλειας που του παρείχε η ψευδαίσθηση των υλικών αγαθών και της πατρικής ή μητρικής φροντίδας τού προξενούσε πάντα φόβο. Η στέρηση της αισθησιακής απόλαυσης του προκαλεί θυμό. Η αδυναμία του να κυριαρχεί και να ελέγχει τα πάντα τού γεννά ζήλια, ευθιξία και αγωνία.

Με αυτές τις διαπιστώσεις φτιάχνει ο νους το πρόχειρο σκαρίφημα του εσωτερικού του χάρτη. Μαθαίνει καλύτερα τα δεσμά του. Παρατηρώντας σε ποιο ακριβώς σημείο του σώματος εστιάζεται η ενόχληση, μπορεί και προσδιορίζει τι ακριβώς τον έχει ενοχλήσει. Αυτή η επίγνωση τακτοποιεί τα πράγματα. Από εδώ και πέρα, κάθε φορά που θα χύνεται μέσα του κάποιο από τα βασικά πνευματικά δηλητήρια, θα γνωρίζει σημαντικές πληροφορίες γι’ αυτό, δε θα το νιώθει σαν έναν πανίσχυρο εχθρό με άγνωστα μυστικά όπλα, που τον καταλαμβάνει ολοκληρωτικά εξαιτίας της άγνοιάς του.

Άρα, η αλλαγή δε θα έρθει άμεσα από τον ίδιο το νου, αλλά έμμεσα, γιατί θα είναι το φυσικό προϊόν της αντικειμενικής παρατήρησης του εαυτού του. Συνειδητοποιεί βαθιά αυτήν την αλήθεια ο νους και παραιτείται από τον πόλεμο της αλλαγής, δεν απαιτεί πια να αλλάξει εδώ και τώρα, εμπιστεύεται τη δύναμη που ενυπάρχει μέσα στη γνώση. Είναι πλέον πεπεισμένος ότι η δύναμη της γνώσης θα πραγματοποιήσει τις εσωτερικές αλλαγές που προσδοκούσε ως τώρα, χωρίς να χρειαστεί να δώσει αυτός μάχες κατά μέτωπο, που ήταν πάντα μέχρι τώρα τόσο ψυχοφθόρες αλλά και αναποτελεσματικές. Γίνεται λάτρης της Αλήθειας, παύει να είναι λάτρης της αλλαγής. Ανακουφίζεται βαθιά και ατενίζει με χαρά και όρεξη την προοπτική των όμορφων ωρών ενδοσκόπησης που θα επακολουθήσουν με αποκλειστικό σκοπό τη χαρά της γνώσης, χωρίς εμμονή για αλλαγή.

 Έχει σημασία να βλέπουμε την αλληλουχία των πραγμάτων
στη ζωή μας, έτσι απλά, χωρίς ενοχές, χωρίς ζόρι,
μόνο και μόνο για να γνωρίζουμε
πώς εφαρμόζεται στην καθημερινή ζωή μας
ο απαράβατος νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος.
Αυτή η γνώση, η επίγνωση του τι συμβαίνει στη ζωή μας,
είναι το μεγάλο μας κεφάλαιο. Είμαστε ανοικτοί στη γνώση,
μόνο όταν δε νιώθουμε ότι υπάρχει εξαναγκασμός για αλλαγή.
Απλά παρατηρούμε τον εαυτό μας, τη συμπεριφορά του,
τις ευκαιρίες που χάνει ή που αξιοποιεί,
τις δυσκολίες και τις ευκολίες του, χωρίς κριτική,
χωρίς παρεμβάσεις, χωρίς βιασύνη για αλλαγή,
δηλαδή χωρίς εσωτερικό βιασμό.
Άσε τη γνώση να υπάρχει, η αλλαγή θα επισυμβεί
από μόνη της, ήσυχα, ειρηνικά, αδιόρατα,
χωρίς να την αντιληφθείς, όπως έχει συμβεί εξάλλου
τόσες φορές μέχρι τώρα στη ζωή σου.
_____________________________

Η δύναμη της αφαίρεσης:
Εγώ θέλω αλλαγή.
Θέλω αλλαγή.
Αλλαγή.



[1] Όπως κάθε επιστήμη, έτσι και η επιστήμη της Αυτογνωσίας συνίσταται στην παρατήρηση φαινομένων, στον εντοπισμό των αιτιών που τα δημιουργούν και στη μελέτη των συνεπειών που προκαλούν, με απώτερο στόχο την ανακάλυψη και διατύπωση των νόμων που διέπουν το σύμπαν. Η διαφορά της Αυτογνωσίας από τις άλλες επιστήμες είναι ότι τα φαινόμενα αυτά πάντα λαμβάνουν χώρα μέσα μας, δηλαδή στο σώμα, στο συναίσθημα και στο νου, και συχνά δεν έχουν σαφή υλική υπόσταση, ενώ στις άλλες επιστήμες συνήθως λαμβάνουν χώρα στον εξωτερικό κόσμο που μας περιβάλλει και, ακόμα και όταν συμβαίνουν μέσα στο σώμα μας (π.χ. Ιατρική), αφορούν πάντα μεταβολές της ύλης. Βέβαια, κάποια από τα φαινόμενα που ενδιαφέρουν την επιστήμη της Αυτογνωσίας επηρεάζουν και το εξωτερικό περιβάλλον, όμως δεν παύουν να είναι στη βάση τους εσωτερικά φαινόμενα. Τέτοια είναι, για παράδειγμα, η κίνηση του σώματός μας, η ομιλία, ακόμα και η σκέψη, που, όπως έχει παρατηρηθεί, με τη δύναμή της μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις και σε φαινόμενα του εξωτερικού κόσμου εκτός από την επιρροή που έχει πάνω στην υγεία και την ευεξία του σώματός μας.

Μοιράσου το στα social media