Η  Πολιτεία της  Λευτεριάς
Ένα ταξίδι Αλήθειας στα άδυτα του νου
με προορισμό την εσωτερική Ελευθερία.

Α16. Αποφασίζω να λευτερωθώ από την αυτομομφή, wit[1].

Κουρέλι πια ο ψυχαναγκαστικός μου νους σ’ αυτή τη φάση αποσύρεται και με αφήνει επιτέλους ήσυχο, πάει για ύπνο ο βασανισμένος. Ανάσκελα εγώ, παραδομένος στην ψυχοσωματική εξάντληση, παίρνω μια δεύτερη απόφαση, απαραίτητη, όπως αποδείχθηκε, συμπλήρωση της πρώτης.

Θα κάνω ό,τι χρειάζεται
για να λευτερωθώ από την αυτομομφή,
όσες θυσίες κι αν χρειαστούν,
όποιο κι αν είν’ το κόστος.
Όσες υποτροπές κι αν έρθουνε,
δε θα εγκαταλείψω,
γιατί στον κόσμο άλλον έρωτα
τόσο βαθύ δεν έχω
από τη σοφή Ελευθερία,
την άλλη όψη της καλλονής Αλήθειας.

Αυτή η δεύτερη απόφαση είναι προφανώς μέρος της πρώτης, καθώς η αυτομομφή δεν είναι παρά ένα από τα πολλά παραληρήματα του νου μου. Δεν είναι, όμως, ένα οποιοδήποτε παραλήρημα όπως τ’ άλλα. Είναι το αναπόσπαστο διπλοκλείδωμα σε κάθε κελί της φυλακής μου, γι’ αυτό είναι απαραίτητη η συνειδητή ξεχωριστή απόφαση γι’ αυτήν, επειδή από τη δεύτερη αλυσίδα είναι ανάγκη πάντα ν’ αρχινώ, γιατί αυτή σκεπάζει και την πρώτη και δε μου επιτρέπει την πρόσβαση σ’ αυτήν όσο συνεχίζει να υπάρχει.

Με άλλα λόγια, λευτεριά που δε στηρίζεται στην εξουδετέρωση της αυτομομφής μέσα από την ατραπό της κατανόησης, της συμπόνιας και της συγχώρεσης του νου για τον εαυτό του δεν μπορεί να νοηθεί. Και Πολιτεία της Λευτεριάς χωρίς στο κέντρο της πλατείες Κατανόησης, Συμπόνιας και Συγχώρεσης δε θα είναι παρά έργο σαθρό, χωρίς θεμέλια, ευάλωτο στις ζήλιες, στα μίση, στου χλευασμού τα γέλια, του εαυτού και του κόσμου όλου.

Επανατοποθετήθηκε μ’ αυτούς τους στοχασμούς ο νους μετά από επτά μέρες αργία, που, ως γνωστόν, είναι η μήτηρ πάσης κακίας. Τώρα μπορεί να αφεθεί στην αγκαλιά του ύπνου, γιατί έχουν μπει σε τάξη οι υποθέσεις του, το αυριανό του πρόγραμμα έχει οριστεί: θα καλλιεργήσει το πρώτο μέρος του αντίδοτου της αυτομομφής, την κατανόηση. Και για να γίνει η κατανόηση βαθύτερη, θα ταξιδέψει νοερά στο παρελθόν μου, για να δει την ιστορία του πόνου μου και να αφουγκραστεί τα τραυματικά μου βιώματα, ώστε να καταλάβει και να εξηγήσει τα σημερινά του λάθη και τις συχνές επαναλήψεις τους.



[1] Βλ. υποσημείωση στο κεφάλαιο «Αποφασίζω να λευτερωθώ από το νου, wit».

Μοιράσου το στα social media