Η  Πολιτεία της  Λευτεριάς
Ένα ταξίδι Αλήθειας στα άδυτα του νου
με προορισμό την εσωτερική Ελευθερία.

Η Ευαγγελία Νάνου μιλάει για την Πολιτεία της Λευτεριάς
του Θεμιστοκλή Λυκιαρδόπουλου

Ευαγγελία-ΝάνουΑδελφέ μου αγαπημένε,

Αυτά που γράφω εδώ αφορούν την αίσθηση και το βίωμα που ένιωσα καθώς διάβαζα το βιβλίο σου «Η Πολιτεία της Λευτεριάς».

Ο συγγραφέας στο βιβλίο του «Η Πολιτεία της Λευτεριάς» περιγράφει με γλαφυρότητα το πώς μπορεί να κατακτηθεί η εσωτερική ελευθερία του νου, με τις τόσες αντιθέσεις και τους τόσους περιορισμούς της εγκόσμιας καθημερινότητας. Μια καθημερινότητα που σε παρασύρει στο βάραθρο της απογοήτευσης, του ψεύδους, της αγωνίας, της θλίψης, της αβεβαιότητας και γενικά μίας στενάχωρης περιορισμένης ζωής.

Καθώς διάβαζα το βιβλίο αυτό, μου θύμιζε τις δικές μου παγίδες. Τις εναλλασσόμενες στιγμές μεταξύ του περιορισμού (δηλαδή της πτώσης μου «στα δίχτυα της Σειρήνας που λέγεται Ματαιοδοξία», όπως την περιγράφει ο συγγραφέας στο βιβλίο του) και της ελευθερίας, στην καθημερινή πορεία της ζωής, ώσπου να εδραιωθεί απόλυτα μέσα μου η πίστη και η εμπιστοσύνη στην Αγάπη, στην Αλήθεια, εν κατακλείδι στον Εαυτό.

Περιγράφει ο συγγραφέας θαυμάσια πώς μπορεί κάποιος να νιώσει τέλεια, επαρκής, χωρίς φόβο και αυτολύπηση, πλήρης αφ’ εαυτού. Σε κάνει να βλέπεις το κάθε προβαλλόμενο δρώμενο της ζωής χωρίς στεναχώρια, περιορισμό, θλίψη και φόβο, και ως εκ τούτου βρίσκεις τις ανάλογες σωστές λύσεις, αρκεί να είσαι εδραιωμένος δυναμικά στην εσωτερική ελευθερία. Ο συγγραφέας με το βιβλίο του «Η Πολιτεία της Λευτεριάς» δυνάμωσε μέσα μου την πεποίθηση ότι στη ζωή παίζουμε διάφορους ρόλους. Η Ζωή ολόκληρη είναι ένα παιχνίδι.

Η εργασία που περιγράφεται από το συγγραφέα βήμα-βήμα σχετικά με το πώς μπορούν να ξεπεραστούν οι συναισθηματικοί περιορισμοί είναι πολύ σημαντική. Όλα μου θυμίζουν τα δικά μου περιοριστικά πεδία, τα οποία λόγω άγνοιας δεν μπορούσα να ξεπεράσω. Όμως, με τα βήματα που έκανα στην πορεία της αυτογνωσίας, τελικά ήρθε η ελπίδα και το φως της γνώσης. Αυτό το τελικό αποτέλεσμα ο συγγραφέας με αυτό το βιβλίο του το δυνάμωσε.

Στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου, παρατήρησα μία συνεχώς προβαλλόμενη δυσκολία στο να ξεπεραστούν τα τόσα πεδία στη ζωή. Καθώς προχωρώ στην ανάγνωση, δε γεύομαι και δε βιώνω την ελπίδα ότι υπάρχει λύτρωση για όλα αυτά τα δεινά, τα οποία μας περιορίζουν και δεν μπορούμε εύκολα και ανώδυνα να τα ξεπεράσουμε.

Περιγράφεται διαρκώς η δυσκολία. Θα χρειαζόταν, ίσως, να περιγραφεί πιο εκτεταμένα η ελπίδα και η θέληση για λύτρωση. Η ελπίδα ότι ξεπερνιούνται όλα με την εργασία της αυτογνωσίας δίνει μία φωτεινή ακτίνα.

Αναφέρεται ο συγγραφέας στο Φως της γνώσης. Είθε να φωτίσει και να διαλύσει όλους τους περιορισμούς, επιθυμικά και συναισθηματικά πεδία, και να φωτίσει κάθε πτυχή του ασυνειδήτου σε όλη την ανθρωπότητα.

Θα προτιμούσα περισσότερη αισιοδοξία και μακρύτερο περιγραφικό διάλογο που να αναφέρεται στην απελευθέρωση του νου, ώστε ο άνθρωπος-αναγνώστης να νιώσει τη λύτρωση από τα περιοριστικά δεσμά του φόβου, της ανασφάλειας κτλ. πιο πολύ και λίγο πιο ανώδυνα. Καθώς προχωρούσα στο διάβασμα, αναζητούσα την ανάσα της λύτρωσης, που δεν ερχόταν προς το παρόν. Στα σημεία που αναφέρεται ο συγγραφέας ότι υπάρχει η λύτρωση και αρχίζεις να γεύεσαι κάποια χαρά απελευθέρωσης, ξανά πάλι ο περιορισμός. Παρατηρώ μέσα μου συνεχώς μία προσμονή να διαβάσω εκτεταμένα για την απελευθέρωση του νου.

Ενώ περιγράφει τον τρόπο της απελευθέρωσης του νου σε κάποια σημεία, δεν σταθεροποιείται αυτή η περιγραφή της λευτεριάς, για να δώσει μία σταθερή πνοή χαράς και ανάτασης ψυχής, και αυτό γιατί συνεχίζεται και πάλι η περιγραφή των αλύτρωτων πεδίων.

Υπάρχουν πισωγυρίσματα σε πολλά κεφάλαια. Καθώς ο αναγνώστης παίρνει μια ανάσα λευτεριάς, πάλι ξαναγυρίζει πίσω στη μιζέρια.

Επιτέλους, έφθασα στο θεραπευτήριο της Συμπόνιας που φέρνει έναν αέρα ελπίδας για λύτρωση. Δύσκολες οι έννοιες της λειτουργίας του θεραπευτηρίου για έναν απλό αναγνώστη που δεν έχει λάβει κάποια μαθητεία κοντά σε ένα φωτισμένο Δάσκαλο. Όταν διάβασα για το Ζεστό και Φωτεινό Θεραπευτήριο της Καρδιάς που θεραπεύει την αδιαφορία, το θυμό, την απελπισία, τις τύψεις και όλα τα δυσάρεστα συναισθήματα, ένιωσα μια γαλήνη και ανακούφιση. Ήταν καταλύτης για όλους τους περιορισμούς μου της καθημερινότητας.

Η έννοια του θεραπευτηρίου της καρδιάς με άγγιξε στα κατάβαθα της ψυχής μου. Δόνησε τα κύτταρα του νου μου για Αγάπη, Συμπόνια, Ευσπλαχνία, Δοτικότητα και Υπηρεσία.

Πιστεύω ότι θα έπρεπε να διευκρινιστεί πιο λεπτομερώς ο τρόπος λειτουργίας του Θεραπευτηρίου και να τονιστεί πως ο κάθε άνθρωπος μπορεί να συνειδητοποιεί και να απαλλάσσεται από τους εγωικούς περιορισμούς.

Το κεφάλαιο που μου έδωσε τη μεγαλύτερη απελευθέρωση ήταν ο εγκάρδιος σοφός καρτερικός νους. Ένιωσα την ψυχική ανάταση που περιγράφει ο συγγραφέας. Μου ξαναθύμισε το πώς χρειάζεται να ενεργείς στη ζωή. Παραιτείσαι, όσο μπορείς, από την προσδοκία και την απαίτηση να κατακτήσεις αυτό ή το άλλο και μαθαίνεις να μην περιμένεις το αποτέλεσμα. Αφήνεσαι στη ροή των πραγμάτων με διάκριση και θέση.

Από τη δεύτερη ενότητα του βιβλίου και μετά αρχίζει να διακρίνεται η διαφοροποίηση των περιοριστικών πεδίων, αλλά με αρκετές παραγράφους πάλι με πισωγυρίσματα και αναφορές στις πρώτες δυσκολίες.

Από τη στιγμή που διάβασα το κεφάλαιο «Τα ανούσια και η ουσία τους», μου έρχεται στο νου συχνά η σημασία της λέξης «ανούσια», όταν κάτι με προβληματίζει και με περιορίζει. Σκέφτομαι ότι το κάθε περιοριστικό πεδίο που προβάλλεται είναι στην πραγματικότητα ανούσιο και άρα δεν έχει νόημα να ανησυχώ και να στεναχωριέμαι γι’ αυτό. Η Ουσία είναι το παν. Αυτό φέρνω στο νου μου και τότε όλα διαφοροποιούνται.

Όμως, και στα επόμενα κεφάλαια εισπράττω επίσης την τελική απελευθέρωση. Ο νους μου βρίσκεται σταθερά πλέον σε ευδαιμονία. Έχει μάθει τον τρόπο να επανέρχεται στη χαρά της ζωής μέσα από την ανάγνωση του βιβλίου «Η Πολιτεία της Λευτεριάς». Το γεγονός ότι στο τέλος τα παραδίδει όλα στον Υπέρτατο και φέρνει την ολοκληρωτική απελευθέρωση.

Η ένωση με τον Άγιο με εντυπωσίασε. Με έκανε να νιώσω προς στιγμή την απόλυτη γαλήνη και δοτικότητα, μέσα από την περιγραφή της ένωσης με τον Άγιο, όπως την αναφέρει ο συγγραφέας.

Από την τρίτη ενότητα και μετά ένιωσα μία ελαφρότητα, ένιωσα την ανάσα της απελευθέρωσης σταθερά. Μου κινούσε το ενδιαφέρον να συνεχίσω με ζήλο να διαβάζω για να φθάσω στο επόμενο κεφάλαιο και στο πιο κάτω. Είχα την αίσθηση ότι μέσα από τα βήματα της λευτεριάς που βίωνε ο συγγραφέας, βίωνα κι εγώ ένα είδος απελευθέρωσης.

Θα ήθελα, όμως, ο συγγραφέας να αναφερόταν με περισσότερες λεπτομέρειες σε αυτά τα τελικά βήματα, τα κατασταλαγμένα. Και αυτό γιατί τα πάρα πολλά πισωγυρίσματα ένιωσα να με κουράζουν σε σημείο να θέλω να σταματήσω το διάβασμα, εν αντιθέσει με την τρίτη ενότητα, που τη διάβασα με μεγάλη προθυμία και ενδιαφέρον για το τι γράφεται παρακάτω, και ακόμα πιο κάτω, ως το τέλος.

Στην αρχή της τρίτης ενότητας για τη «Συντροφικότητα», η αναφορά στην αδιαφορία και την αδράνεια που σκοτώνουν καθώς δεν επιτρέπουν την άμεση δράση, με κέντρισε ιδιαίτερα και με έκανε να θυμηθώ δικές μου ανάλογες αδράνειες που με έκαναν να μην πραγματώνω. Το αποτέλεσμα ήταν πάντα ο περιορισμός, μηδέν στο πηλίκο.

Τα κεφάλαια της τρίτης ενότητας ενεργοποίησαν μέσα μου ξανά την ανάγκη για προσφορά Αγάπης και Ευσπλαχνίας προς τους άλλους, και ειδικά προς όσους έχουν ανάγκη, μη αποζητώντας τη συντροφικότητα των άλλων με ιδιοτέλεια, δηλαδή για να περάσω εγώ καλά, αλλά μόνο για να προσφέρω στους άλλους τη Χαρά μέσα από τη Θέση της φροντίδας. Αυτό γαλήνεψε την ψυχή μου.

Στο κεφάλαιο «Επιστροφή στις ρίζες», όπου γίνεται περιγραφή της απόλυτης ένωσης με τη Θεία Μητέρα Γη και τους χυμούς να διαπερνούν το σώμα από την κορυφή του κεφαλιού έως κάτω στα πόδια (στις ρίζες του δέντρου), αυτή η απόλυτη ένωση, που περιγράφεται θαυμάσια και με έντονη ροή, με έκανε να έχω την αίσθηση σαν να ζούσα και εγώ αυτή τη ροή, μέσα από την απόλυτη ένωση με τους χυμούς της Μητέρας Γης.

Τελικά, αυτό που εισέπραξα διαβάζοντας το βιβλίο, εκτός όλων των άλλων που προανέφερα, είναι η επισήμανση της σπουδαιότητας του να καταγράφω την αυτοπαρατήρησή μου ανελλιπώς, παρατηρώντας ακόμα και την πιο απλή σκέψη που προβάλλεται στο νου, τις πιο απλές προσδοκίες και επιθυμίες, παρατηρώντας και εντοπίζοντας τα αίτια που τις δημιουργούν και τις συνέπειές τους και ανάγοντάς τες στον Ανώτερο Εαυτό.

Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου το συγγραφέα, που μας έδωσε αυτό το πολύτιμο βιβλίο του «Η Πολιτεία της Λευτεριάς».

Τον ευχαριστώ και τον συγχαίρω διότι είχε το θάρρος να μας ξεδιπλώσει τον εαυτό του, περιγράφοντας αναλυτικά τη δύσκολη εσωτερική του πορεία μέχρι να φτάσει στην απελευθέρωση. Ένα παράδειγμα προς μίμηση.

Εύχομαι και πιστεύω ότι θα συνεχίσει να γράφει και να μας προσφέρει ακόμα μεγαλύτερες και περισσότερες εσωτερικές διεργασίες, ώστε να ακολουθήσουμε και να φθάσουμε σε μία ψυχική ανάταση, για να γίνουμε ευτυχισμένοι και να περάσουμε σε απόλυτη ευδαιμονία.

Ευαγγελία Νάνου
μαθήτρια του Ομίλου Εξυπηρετητών

Σημείωση του συγγραφέα: Αυτό το κείμενο γράφτηκε από την Ευαγγελία μετά από την ανάγνωση της πρώτης έκδοσης του βιβλίου. Στην παρούσα έκδοσή του έχουν προστεθεί αρκετά στοιχεία σχετικά με την απελευθέρωση και τη συντροφικότητα, τα οποία, όπως πολύ σωστά παρατήρησε η Ευαγγελία, έλειπαν από την πρώτη έκδοση.

Μοιράσου το στα social media