Το Βιβλίο των Ονείρων
Μία απλή μέθοδος για αβίαστη χαρά,
αισιοδοξία, αφοβία και αφθονία.

Καταργώ την εσωτερική λογοκρισία,
για να είμαι σε ετοιμότητα.

Αποφάσισα, μάλιστα, όχι μονό να στοχάζομαι αλλά και να καταγράφω αυτές τις τρελές προσδοκίες μου, χωρίς καμία λογοκρισία κανενός είδους. Αποφάσισα, δηλαδή, να αποσύρω όλες τις παλιές ιδέες και πεποιθήσεις μου περί ουτοπίας, αλαζονείας και άλλες τέτοιες περιοριστικές ιδέες, οι οποίες εξασκούσαν στο νου μου ισχυρή λογοκρισία, καταστέλλοντας έτσι τη δημιουργική φαντασία του.

Κατέληξα σε αυτές τις αποφάσεις, επειδή σκέφτηκα το εξής απλό και προφανές: πώς μπορώ να ελπίζω ότι κάτι θα αλλάξει στη ζωή μου και στην ανθρωπότητα, αν δεν έχω καν καθίσει πρώτα να σκεφτώ τι ακριβώς είναι αυτό το κάτι που θέλω να αλλάξει; Ποιος θα προκαλέσει τις αλλαγές, αν δεν υπάρχουν άνθρωποι που να τις έχουν ονειρευθεί και οραματιστεί με κάθε λεπτομέρεια και να θέλουν πολύ να τις δουν να συμβαίνουν και να είναι έτοιμοι να αδράξουν την κάθε ευκαιρία που θα βρεθεί στο δρόμο τους για να τις κάνουν να συμβούν; Χωρίς αυτό το βασικό προσανατολισμό και χωρίς τη σταθερή εστίαση της σκέψης μου προς τις προσδοκώμενες αλλαγές, πώς θα είμαι σε θέση να έχω τα μάτια μου ανοικτά ώστε να βλέπω τις ευκαιρίες που θα μου παρουσιάζονται και πώς θα βρίσκομαι σε επαρκή εγρήγορση ώστε να είμαι έτοιμος για την άμεση υλοποίηση των αλλαγών αυτών;

Αν δεν εγκαταλείψω την άκαρπη απροσδιόριστη δυσανασχέτηση και τα άγονα γενικόλογα ευχολόγια και δεν προχωρήσω στο συγκεκριμένο οραματισμό και την αναλυτική καταγραφή όλων των λεπτομερειών του κόσμου που ονειρεύομαι, πώς θα είμαι εσωτερικά έτοιμος να αξιοποιήσω συγκεκριμένες ευκαιρίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην υλοποίηση συγκεκριμένων λεπτομερειών από τα όνειρά μου;

Προφανώς, η απάντηση είναι ότι δεν θα είμαι έτοιμος. Εξίσου προφανές είναι ότι σίγουρα θα έχω αφήσει μέχρι τώρα στη ζωή μου αμέτρητες τέτοιες ευκαιρίες να περάσουν ανεκμετάλλευτες, απλά και μόνο επειδή δεν ήμουν προετοιμασμένος ούτε καν για να τις δω, αφού είχα τα μάτια μου κλειστά, σαν νεογέννητο κουτάβι, που τα μόνα του ενδιαφέροντα είναι ο ύπνος και η θηλή που του παρέχει γάλα για να ζει.

Γι’ αυτό το λόγο, θέλω να κάνω ξεκάθαρο μέσα μου ποιες ακριβώς είναι οι προσδοκώμενες αλλαγές, ώστε να βρίσκομαι σε συνεχή αφύπνιση και ετοιμότητα για να τις πραγματώνω σε κάθε ευκαιρία που θα μου παρουσιάζεται. Η παλιά πεποίθηση ότι είναι ουτοπία να ελπίζω ότι θα παρουσιαστούν τέτοιες ευκαιρίες που ξεπερνούν τα όρια της λογικής είναι κάλπικη, επειδή είναι αποκύημα ενός νου που έχει μάθει να είναι απαισιόδοξος. Άρα, δε με αφορά, δε συμμορφώνομαι μαζί της και δεν την υπακούω, όσο εξτρεμιστικά ριζοσπαστική και αν ακούγεται αυτή η εσωτερική επανάστασή μου.

Σκέφτηκα δε και το εξής: «Αν δεν το δοκιμάσω, ποτέ δε θα μάθω αν πράγματι ισχύει αυτό που έχω διαβάσει σε τόσα βιβλία, ότι δηλαδή η θετική σκέψη μεταμορφώνει τη ζωή μας και τη ζωή των γύρω μας και πραγματοποιεί θαύματα. Αποφασίζω, λοιπόν, να το δοκιμάσω, για να μην πεθάνω με αυτήν την απορία και με την πικρία ότι δεν το δοκίμασα. Προτιμώ να επιδιώκω επί χρόνια κάτι με ζήλο και αποφασιστικότητα και τελικά να αποτύχει, παρά να μην το δοκιμάσω καθόλου και να πεθάνω με τη θλιβερή σκέψη ότι δεν έκανα το καλύτερο που μπορούσα να κάνω για την εκπλήρωση των ονείρων μου».

Η άλλη λύση θα ήταν να πω ότι δεν με πειράζει και πολύ να παραμείνω στη μετριότητα και να αφήσω και την ανθρωπότητα στην ίδια μετριότητα και να ζήσω έτσι την υπόλοιπη ζωή μου, χωρίς ποτέ να ασχοληθώ ξανά με το θέμα. Ναι, είναι και αυτή μία λύση, όμως γιατί να μη δώσω στον εαυτό μου την ευκαιρία να εκπληρώσει τα όνειρά του ή τουλάχιστον να ζήσει με τη βεβαιότητα ότι τα όνειρά του θα εκπληρωθούν;

Μοιράσου το στα social media