Το Βιβλίο των Ονείρων

Μία απλή μέθοδος για αβίαστη χαρά,
αισιοδοξία, αφοβία και αφθονία.

Ο έπαινος και η μομφή δε μας αφορούν.

Θα φτάσω πολύ σύντομα στο σημείο να αδιαφορώ εντελώς για τους επαίνους και το θαυμασμό ή τη μομφή και το χλευασμό των άλλων, να παραμένω σταθερά ανέπαφος από αυτά, αγκυροβολημένος στο λιμάνι της Ύπαρξής μου, εγκαθιδρυμένος και εγκατεστημένος μόνιμα στα βαθύτερα θεμέλια της Εσωτερικής Πολιτείας της Λευτεριάς μου. Με σταθερή την πρόσδεσή μου σε εκείνο το ακλόνητο σημείο, θα παρατηρώ και θα κατανοώ με Αγάπη την ψυχολογική ανάγκη των άλλων να με επαινούν και να με θαυμάζουν ή να με απορρίπτουν και να με χλευάζουν, καθώς επίσης και τη δική μου ψυχολογική ανάγκη να θαυμάζομαι και να μη χλευάζομαι από τον κόσμο.

Θα συγχωρώ τόσο τους άλλους για αυτήν τους την ανάγκη να με κρίνουν όσο κι εμένα τον ίδιο για τη δική μου ανάγκη να με εκτιμούν. Θα μας συγχωρώ πολύ απλά όλους, επειδή θα γνωρίζω ότι η Ύπαρξή μας είναι αυτή που θέλησε να έχουμε αυτές τις τεχνητές ανάγκες, που δεν είναι παρά κατασκευάσματα του νου μας. Αυτές οι κοινωνικού τύπου ανάγκες μας είναι ένα ακόμα από τα πολλά παιχνίδια της Ύπαρξής μας με τον Εαυτό Της, δηλαδή με τις προβολές Της μέσα στον κόσμο, που είμαστε όλοι εμείς οι άνθρωποι και τα άλλα πλάσματα που κατοικούμε αυτό το σύμπαν.

Κατανοώ πως ο απώτερος σκοπός της Ύπαρξής μου όταν με βάζει να αγωνιώ για τον έπαινο ή τη μομφή των άλλων ή όταν με βάζει να κρίνω εγώ τους άλλους, είναι ένας: να παρατηρώ τη δυσφορία που μου γεννά και η μία και η άλλη στάση, ώστε να μάθω να επιλέγω κάθε στιγμή συνειδητά την αποχή από τέτοιες σκέψεις και να επανέλθω στη φυσική κατάστασή μου, που είναι η ευφορία. Δεν είναι, λοιπόν, παρά ένα ακόμα δημιουργικό παιχνίδι της Ύπαρξής μου αυτές οι σκέψεις που αφορούν την κριτική προς τους άλλους ή το φόβο για την κριτική των άλλων. Αυτό το δημιουργικό παιχνίδι έχει σαν σκοπό του να με κάνει να ανανεώνω κάθε τόσο την απόφασή μου για εσωτερική ελευθερία, μέσα από τη δυσάρεστη τριβή που μου προξενεί.

Είμαι, συνεπώς, βέβαιος ότι τόσο εγώ όσο και όλα μου τα αδέλφια έχουμε στο παρελθόν βιώσει αρκετή ανούσια στεναχώρια για τέτοιου είδους ζητήματα. Άρα είμαστε πανέτοιμοι για να περάσουμε στην επόμενη φάση, κατά την οποία δε θα μας αφορούν ο έπαινος και η μομφή των άλλων ούτε θα νιώθουμε την ανάγκη να κρίνουμε εμείς τους άλλους και να τους επαινούμε ή να τους μεμφόμαστε.

Θα τους επαινούμε μόνο όποτε θέλουμε να τους εμψυχώσουμε στις δύσκολες στιγμές τους, και όχι επειδή εμείς θα έχουμε την ψυχολογική ανάγκη να το κάνουμε. Θα μας είναι πλέον ξεκάθαρη η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών θέσεων. Θα μας είναι φανερό ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο θέσεις εκ διαμέτρου αντίθετες, αν και φαινομενικά όμοιες.

Κατά τον ίδιο τρόπο, θα διατυπώνουμε την κριτική μας μόνο καλοπροαίρετα και μόνο όταν βλέπουμε ότι οι άλλοι την αποζητούν για να ξεπεράσουν κάποιο σκόπελο στον οποίο έχουν κολλήσει, και όχι επειδή θέλουμε να καλύψουμε διάφορες δικές μας συναισθηματικές ανάγκες. Θα μας είναι πλέον ξεκάθαρη η διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις δύο θέσεις και θα αναγνωρίζουμε ότι και αυτές, όπως και οι δύο προηγούμενες, είναι στην πραγματικότητα εκ διαμέτρου αντίθετες, αν και φαινομενικά όμοιες.

Τέλος, θα κατανοήσουμε βαθιά ότι ο έπαινος και η μομφή που εισπράττουμε από τους άλλους δε μας αφορά καθόλου, επειδή η αξία των πράξεών μας δεν έγκειται στη γνώμη των άλλων για αυτές αλλά στη δημιουργική χαρά που εμείς βιώνουμε κατά τη διάρκειά τους. Τα όποια λάθη μας θα αποτελούν απλά έναυσμα για βελτίωση ώστε να πάρουμε μεγαλύτερη χαρά την επόμενη φορά, και δε θα είναι τροφή ούτε για ενοχές ούτε για ανάγκη να δικαιολογηθούμε στους άλλους. Οι δε επιτυχίες μας θα μας είναι και αυτές αδιάφορες, αφού όλη τη χαρά θα την έχουμε ήδη λάβει κατά τη διάρκεια των πράξεών μας και δε θα μας ενδιαφέρει ούτε να νιώθουμε υπερήφανοι ούτε να αναγνωριστεί η αξία μας από τους άλλους. Γιατί η χαρά σε κάθε περίπτωση έγκειται μόνο στην επικοινωνία και τη συναλλαγή που έχουμε με τον κόσμο και τα αδέλφια μας, δηλαδή με την αληθινή μας Ύπαρξη, που έχει λάβει διάφορες μορφές.

Είμαι βέβαιος, λοιπόν, ότι πολύ σύντομα θα περάσει ολόκληρη η ανθρωπότητα στην κατάσταση της εσωτερικής ελευθερίας όσο αφορά το ζήτημα της κριτικής, του επαίνου και της μομφής των άλλων και του ίδιου μας του εαυτού. Έτσι, θα βασιλέψει το αίσθημα της συμφιλίωσης και της αδελφοσύνης μεταξύ όλων εμάς των ανθρώπων, καθώς δε θα δημιουργούνται ανώφελες τριβές μεταξύ μας και δε θα φοβάται ο ένας την κριτική του άλλου. Θα επιδιδόμαστε τότε με απόλυτη αφοσίωση σε έργα Αγάπης και χαράς, για το κοινό καλό όλων μας, υπηρετώντας έτσι ταπεινά τον απώτερο σκοπό της Ύπαρξής μας, που είναι η εγκόσμια ζωή κάθε στιγμή με αρμονία για όλους τους ανθρώπους, δηλαδή για τον ίδιο Της τον Εαυτό.

Μοιράσου το στα social media