Το Βιβλίο των Ονείρων

Μία απλή μέθοδος για αβίαστη χαρά,
αισιοδοξία, αφοβία και αφθονία.

Όταν ο απορροφητήρας σβήνει…

Αρκετές φορές έχει τύχει να βρίσκομαι στην κουζίνα του σπιτιού μου έχοντας ξεχάσει τον απορροφητήρα αναμμένο. Μετά από αρκετή ώρα συνειδητοποιώ ότι άδικα δουλεύει και τον σβήνω. Τότε μόνο αντιλαμβάνομαι πόση φασαρία έκανε και πόσο με ενοχλούσε.

Το ίδιο ακριβώς αίσθημα ανακούφισης νιώθω και όταν κάποια στιγμή αποφασίζω να διακόψω τη ροή των συνειρμών του νου μου, καθώς παρατηρώ ότι εδώ και αρκετή ώρα πελαγοδρομεί σε σκέψεις αδιέξοδες και αυτοαναπαραγόμενες σχετικά με διάφορα εγκόσμια ζητήματα του μέλλοντος και του παρελθόντος, τα οποία μου προξενούν, αντίστοιχα, ανησυχία ή προσδοκία και ενοχές ή περηφάνια και άλλα διττά συναισθήματα.

Στην πραγματικότητα η ροή των σκέψεων δεν μπορεί ποτέ να διακοπεί. Μπορεί μόνο να εκτραπεί από το στενό και κακοτράχαλο μονοπάτι της μικρότητας στην ευρεία και καλοστρωμένη λεωφόρο της μεγαλοσύνης.

Όταν ο νους μου έχει φανταστεί τον κόσμο άδειο από την Ύπαρξή μου και έχει ταυτιστεί με αυτόν, τότε χίλια μύρια εγκόσμια θέματα τον απασχολούν και του καταναλώνουν όλη την ενέργεια και όλο του το χρόνο, κάνοντάς τον να νομίζει πλανεμένα ότι αυτός εδώ ο κόσμος είναι ένα αντίξοο μέρος για να ζει κανείς και ότι απαιτείται δύσκολος και σκληρός αγώνας για τη σωματική, συναισθηματική και κοινωνική επιβίωσή μου μέσα σε αυτόν.

Όταν, όμως, θυμάμαι ότι ολόκληρος ο κόσμος διαποτίζεται από την ευλογία της κοινής Ύπαρξης όλων μας, τότε τον βλέπω σαν ένα πανέμορφο δώρο, για το οποίο ευγνωμονώ την Ύπαρξή μας. Έτσι, η ταύτιση του νου με τον κόσμο, που μου προξενεί ανησυχία, προσδοκία, ενοχές, νοσταλγία, υπερηφάνεια και άλλες περιοριστικές σκέψεις και συναισθήματα, αντικαθίσταται διαμιάς με την εμπιστοσύνη, το αίσθημα αφθονίας και τη βεβαιότητα ότι όλα έχουν ήδη καλώς.

Τότε, όλα μέσα μου καταλαγιάζουν, καθώς ο «απορροφητήρας» του νου μου, που με τις ατέρμονες σκέψεις του «απορροφούσε» όλη την ενέργεια του σώματος και της ψυχής μου, διακόπτει τη λειτουργία του και η συνείδησή μου απλώνεται στη γαλήνια ησυχία της Ύπαρξής μου, με τη βεβαιότητα ότι εκείνη τα φροντίζει όλα κι εγώ δεν έχω παρά να συμμετέχω απλά στη ζωή κάθε στιγμή, με χαρά και προθυμία, αφήνοντας την ευθύνη για την έκβαση όλων των εγκόσμιων υποθέσεων σε εκείνη.

Αυτή είναι η φυσική κατάσταση όλων μας, η σιωπή του νου και η χαρούμενη συμμετοχή μέσα στον κόσμο που η ίδια η Ύπαρξή μας δημιούργησε με Αγάπη για εμάς, τις προβολές της. Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα πολύ σύντομα θα επιλέξει συνειδητά την κατασίγαση του νου της. Θα απολαύσει την εσωτερική ειρήνη της σιωπής, επειδή μόνο η σιωπή διαθέτει απέραντο εσωτερικό χώρο, ώστε να χωράει μέσα της την Αγάπη του ενός για τον άλλο, που δεν είναι πια «άλλος», είναι απλά μέρος του Όλου, του ενός Εαυτού μας, τον οποίο όλοι σεβόμαστε, θαυμάζουμε και εκτιμούμε απεριόριστα.

Αυτή θα είναι η εξέλιξή μας, είμαι σίγουρος γι’ αυτό, και μάλιστα θα το δούμε να συμβαίνει πολύ σύντομα.

Μοιράσου το στα social media