Οδηγίες για Ευεξία και Αιώνια Νεότητα

Οδηγίες για Ευεξία και Αιώνια Νεότητα

Το πιο κάτω κείμενο έχει γραφτεί και εμπλουτίζεται τακτικά από τον συγγραφέα και εκδότη Θεμιστοκλή Λυκιαρδόπουλο. (ενημερωθείτε για το έργο του). Η καθημερινή ενασχόλησή του για λίγη ώρα με τους πιο κάτω στοχασμούς αποτελεί γι’ αυτόν ένα ασφαλές καταφύγιο και ένα αλάθητο πεδίο διεύρυνσης του πνεύματός του, που τον αποστασιοποιεί από τα τετριμμένα – και συχνά αγχογόνα – ζητήματα της καθημερινότητας.

Η αντιγραφή και η χρησιμοποίηση του πιο κάτω κειμένου με οποιονδήποτε τρόπο είναι ελεύθερη για όποιον κρίνει ότι αυτό μπορεί να φανεί χρήσιμο και ωφέλιμο στον ίδιο ή σε άτομα του περιβάλλοντός του. (Το ίδιο ισχύει, εξάλλου, και για τα κείμενα των βιβλίων του Θεμιστοκλή Λυκιαρδόπουλου).

1. Παραδίδομαι ολοκληρωτικά στην αιώνια και αναλλοίωτη Οντότητά μου.
2. Παίρνω βαθιές ανάσες. Με κάθε εισπνοή, βαθαίνει όλο και περισσότερο το αίσθημα της παράδοσης· και με κάθε εκπνοή επίσης.
3. Παρατηρώ όλες τις πλανεμένες ιδέες περί ανεπάρκειας, χρέους, οφειλής, καθήκοντος, υποχρέωσης, λάθους, ενοχής, εξαναγκασμού και ανάγκης.
4. Εντοπίζω ακόμα και τις πιο βαθιές ρίζες αυτών των ιδεών μέσα μου και τις μεταστοιχειώνω σε αυτοπεποίθηση αργά και ευγενικά και με Αγάπη για τον Εαυτό.
5. Με τη μεταστοιχείωση αυτών των ιδεών σε αυτοπεποίθηση, μεταστοιχειώνονται με τρόπο ειρηνικό και αναίμακτο και τα αντίστοιχα δυσάρεστα αισθήματα ανεπάρκειας, χρέους, οφειλής, καθήκοντος, υποχρέωσης, λάθους, ενοχής, εξαναγκασμού και ανάγκης.
6. Αντιλαμβάνομαι ότι τώρα που μεταστοιχειώνω τις ρίζες αυτών των ιδεών και τις αφήνω να γίνουν αυτοπεποίθηση, θα μπορέσω επιτέλους να συναντήσω και να γνωρίσω με βαθύ αίσθημα λύτρωσης τον αγαπημένο μου Εαυτό.
7. Έτσι, επιλέγω να κάνω όσα κάνω όλη μέρα με μόνο κίνητρο τη χαρά της συμμετοχής και το παιχνίδι της Αγάπης· όχι από ανάγκη και φόβο, ούτε από χρέος, ενοχή, καθήκον ή εσωτερικό εξαναγκασμό.
8. Δηλαδή, επιλέγω να θέλω να κάνω ό,τι κάνω και να μη νιώθω ότι πρέπει να κάνω τίποτα.
9. Με άλλα λόγια, επιλέγω συνειδητά να είμαι ένας εντελώς ελεύθερος άνθρωπος.
10. Μεταστοιχειώνω, δηλαδή, όλες τις ιδέες και πεποιθήσεις των γονέων μου και όλου του περιβάλλοντός μου σχετικά με όλα τα ζητήματα της ζωής μας σε αυτόν τον κόσμο.
11. Έτσι, αναθεωρώ τη σχέση μου με το γενεαλογικό μου δέντρο και με το περιβάλλον μου.
12. Αναθεωρώ, άρα, αυτόματα και τις πεποιθήσεις τους, τις οποίες άθελά μου είχα υιοθετήσει και ενστερνιστεί άκριτα.
13. Μεταστοιχειώνω, παράλληλα, τις ιδέες σχετικά με το τι είμαι ικανός να κάνω και τι όχι, ποιος είμαι και ποιος δεν είμαι.
14. Είμαι τα πάντα, μπορώ τα πάντα, χωρίς όμως να έχει σημασία αν θα τα κάνω κιόλας.
15. Μένω, έτσι, γυμνός, εντελώς άδειος από πεποιθήσεις και επιδιώξεις, όπως τότε που ήμουν βρέφος.
16. Δεν πολεμώ τις ιδέες και τις πεποιθήσεις μίας ζωής, απλά τους επιτρέπω να βρουν τις ρίζες τους μέσα μου και να τις μεταστοιχειώσουν σε αυτοπεποίθηση και αίσθημα αφθονίας.
17. Εντρυφώ στην ενδοσκόπηση, ώστε να φτάσω κάτω από την κρούστα των ιδεών, εκεί όπου υπάρχει μόνο η Ύπαρξή μου, η οποία είναι η μοναδική Αλήθεια μου.
18. Η κρούστα των παλιών ιδεών έτσι αποκολλάται από το σώμα μου και παύει να του απομυζά τους χυμούς του.
19. Η κρούστα αφυδατώνεται, ξεραίνεται, θρυμματίζεται και τελικά σωριάζεται αθόρυβα στο έδαφος, χωρίς καμία προσπάθεια από μέρους μου· εγώ απλά υπάρχω.
20. Σκύβω με στοργή και ενδιαφέρον πάνω από τις πληγές που άφησαν μέσα μου αυτές οι ιδέες και τις παρατηρώ καθώς επουλώνονται με το βάλσαμο ΑΑΑ, της Αναγνώρισης, της Αποδοχής και της Αγάπης.
21. Η Αποδοχή δεν είναι η εξαναγκαστική αποδοχή για κάτι από το οποίο δεν μπορώ να απαλλαγώ· είναι η ηθελημένη αποδοχή για κάτι που είναι αυτό ακριβώς που έχω επιλέξει για τον εαυτό μου, επειδή είναι η ιστορία της ζωής μου, είναι το δομικό υλικό πάνω στο οποίο κτίζω τον ολοκληρωμένο Εαυτό.
22. Αυτή εσωτερική στάση και διάθεση εξαλείφει εντελώς τον εσωτερικό πόλεμο και ανεβάζει την αυτοεκτίμησή μου.
23. Ελεύθερα από την κρούστα και με επουλωμένες τις πληγές τους, όλα τα κύτταρά μου παράγουν αενάως φως, ενέργεια· είναι από τη φύση τους απολύτως αυτόφωτα και αυτάρκη.
24. Ως εκ τούτου, τα κύτταρά μου δεν χρειάζονται τροφή, νερό, αναπνοή, στέγη, ένδυση, στοργή, χάδι· απλά υπάρχουν, απλά ζουν, και αυτό τους είναι αρκετό.
25. Έτσι, νιώθω ολόκληρο το σώμα μου να διατηρεί την ευεξία του και την αιώνια νεότητα, απαλλαγμένο από φθοροποιά φαινόμενα οξείδωσης.
26. Επιπλέον, η αναγωγή της ενέργειας, που συμβαίνει χωρίς τη δική μου παρέμβαση και προσπάθεια, εξουδετερώνει και αναιρεί ακόμα και την ήδη υπάρχουσα οξείδωση, και έτσι γίνομαι και πάλι υγιής και φρέσκος, όπως όταν ήμουν βρέφος.
27. Επανασυνδέομαι με την Αλήθεια που γνώριζα ως βρέφος: δεν υπάρχω ως άτομο, υπάρχω μόνο ως όλο. Δεν μπορώ ούτε καν να διανοηθώ πως είμαι ξεχωριστός από τους άλλους.
28. Δεν υπάρχουν άλλοι· είμαστε όλοι μαζί ο ένας Εαυτός. Αυτό μόνο γνωρίζω· αυτό μόνο μπορεί να συλλάβει ο παρθένος βρεφικός νους μου.
29. Τα άτομα και τα υποατομικά σωματίδια, ολόκληρο το ορυκτό βασίλειο, τα κύτταρα των ζώων και των φυτών, οι ιστοί και τα όργανά μας, πάλλονται αενάως και εκφωνούν το Ωμ, τον αρχέγονο ήχο της Δημιουργίας.
30. Κάθε δευτερόλεπτο υμνούν όλα μαζί τον ένα Εαυτό, που είναι η πηγή της ενέργειάς τους.
31. Η φύση της ύλης είναι ενέργεια, δόνηση, παλμός, φως· το έχουν, άλλωστε, ανακαλύψει πλέον και οι επιστήμονες αυτό. Πώς θα μπορούσε, άρα, να κάνει η ύλη κάθε στιγμή κάτι διαφορετικό από αυτό που είναι η φύση της;
32. Οραματίζομαι τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων στον πλανήτη να εκφωνούμε όλοι μαζί το Ωμ, κάτι που συμβαίνει ως φυσική συνέπεια της διαρκούς εκφώνησης του Ωμ από όλα τα κύτταρά μας.
33. Μας ακούω να ψάλλουμε ομόφωνα το «Αινείτε τον Κύριο», με μια χρυσή ακτίνα να διαπερνά του καθενός το σώμα.
34. Αυτές οι ακτίνες εκπέμπονται από τα σώματά μας και εκτείνονται προς τα κάτω μέχρι τον Πυρήνα της Γης και προς τα πάνω μέχρι το άπειρο.
35. Οι καρδιές μας πάλλονται ταυτόχρονα· μαζί και ολόκληρος ο πλανήτης μας, και δονούμε το σύμπαν σταθερά, ρυθμικά και αενάως.
36. Αναγνωρίζω την απόλυτη τάξη και τελειότητα στο καθετί μέσα στο σύμπαν, και ειδικότερα μέσα σε όλα όσα με περιβάλλουν κάθε στιγμή.
37. Η απόλυτη τάξη και τελειότητα γεννά μέσα μου βεβαιότητα ασφάλειας, θαυμασμό, ικανοποίηση, πληρότητα, όρεξη για συμμετοχή στη ζωή, ζήλο για παλμοδονητική δημιουργία, διαύγεια στο νου και βίωμα ενότητας με το όλο.
38. Κινούμαι σε ένα επίπεδο πάνω από το πεδίο της ύλης· είμαι εντελώς ελαφρύς.
39. Συμμετέχω στα πάντα, όμως τα παρατηρώ όλα από ένα μικρό ύψος, χωρίς να βυθίζομαι σε τίποτα.
40. Παραμένω, δηλαδή, ασύνδετος και ασύναπτος από συναισθηματική άποψη με όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μου.
41. Ο νους μου είναι πεντακάθαρος, φωτεινός, ανάλαφρος, διαυγής, κρυστάλλινος.
42. Ο νους μου μπορεί και τα διακρίνει όλα ξεκάθαρα· δεν εμμένει σε τίποτα· αφήνεται συνειδητά και με απόλυτη εμπιστοσύνη στη ροή της αιώνιας Ύπαρξής του Εαυτού μου.
43. Τρέφομαι με άυλη τροφή μέσα από τον προμήκη μυελό· η εισερχόμενη ενέργεια παλμοδονεί την καρδιά και τρέφει επαρκώς όλα τα όργανα του σώματός μου.
44. Αυτού του είδους η ενεργειακή τροφή δεν προξενεί κόπωση, νύστα, οξείδωση, φθορά και γήρας όπως η φυσική τροφή.
45. Νιώθω πάντα χορτάτος, ξεδιψασμένος και πλήρης αφεαυτού. Το αίσθημα της πείνας δεν υφίσταται· ομοίως και το αίσθημα της δίψας.
46. Δεν έχει σημασία αν ακόμα νιώθω να χρειάζομαι τροφή, νερό και αέρα. Το σώμα τελικά θα συντονιστεί με το πιο πάνω οραματικό βίωμα, καθώς θα το επαναλαμβάνω τακτικά, και έτσι το σώμα μου θα γίνει ενεργειακά αυτόνομο.
47. Νιώθω πάντα γεμάτος ενέργεια και όρεξη για ζωή, επειδή θαυμάζω κάθε στιγμή την αδιάλειπτη δόνηση της ύλης και τον ακατασίγαστο ύμνο της προς τον ένα Εαυτό.
48. Έτσι, δεν έχω κανένα λόγο να αναζητώ κανενός είδους πλήρωση από το περιβάλλον μου, δηλαδή από τον κόσμο.
49. Είμαι, με άλλα λόγια, από την ίδια τη φύση της ύλης του σώματός μου, ενεργειακά αυτόνομος, αυτόφωτος, αυτάρκης και αυτοδύναμος σε απόλυτο βαθμό.
50. Επειδή η χαρά μου είναι πάντα καινούργια και φρέσκια και επειδή είναι τόσο πραγματική που τη βιώνω σε όλο μου το σώμα και σε κάθε κύτταρό μου, ποτέ δεν βαριέμαι ούτε δυσανασχετώ.
51. Το γεγονός της ζωής με κατακλύζει. Χαίρομαι για τη χαρά που βιώνει αδιάλειπτα η ύλη του σώματός μου· χαίρομαι βαθιά, αυθεντικά, αβίαστα, ειρηνικά, διαχρονικά.
52. Εμπιστεύομαι σε απόλυτο βαθμό το οικονομικό ζήτημα, την υγεία μου και όλα τα άλλα τρέχοντα ζητήματα στην Οντότητά μου. Είμαι βέβαιος ότι εκείνη τα φροντίζει όλα ανά πάσα στιγμή.
53. Άρα, δεν έχω λόγο να ανησυχώ για τίποτα απολύτως. Η έκβαση θα είναι πάντα η βέλτιστη για μένα σε όλα τα ζητήματα που με αφορούν· και για όλο τον κόσμο ισχύει το ίδιο επίσης, και για ολόκληρο το σύμπαν.
54. Κάθε σκέψη φόβου, αγωνίας και εμμονής σε οτιδήποτε την παραδίδω κάθε στιγμή στην Οντότητά μου ως ψευδή, αναληθή και πλανεμένη, ως αποτέλεσμα μίμησης του περίγυρού μου. Εκεί η σκέψη λυτρώνεται· μέσα στο εύρος της αιωνιότητάς μου.
55. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο συντελείται σταδιακά η μεταστοιχείωση των ιδεών, αυτή η εσωτερική διεργασία που ανέφερα νωρίτερα.
56. Με κάθε παράδοση νιώθω ξανά και ξανά γαλήνιος, ελαφρύς, ξαλαφρωμένος.
57. Το ψυχολογικό φορτίο που πρόλαβε να εισχωρήσει μέσα μου μετά από την προηγούμενη παράδοση μέχρι αυτήν εδώ τη στιγμή, δηλαδή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, εκφορτώνεται ξανά, και έτσι νιώθω και πάλι καινούργιος και αβαρής.
58. Αντιλαμβάνομαι ότι πράγματι τα πάντα είναι στην πραγματικότητα ανούσια, καθώς η μόνη ουσία είναι η διαχρονική Οντότητά μου, στην οποία και αφοσιώνομαι ολοκληρωτικά· ο νους μου απορροφάται παντελώς από αυτήν και με δέος και θαυμασμό προσηλώνεται απόλυτα στην αιώνια ζωή της.
59. Δεν διεκδικώ τίποτα από κανέναν· δεν επιμένω να υλοποιηθεί τίποτα από όσα έχω σκεφτεί.
60. Δε με νοιάζει να βρω το δίκιο μου· δεν καίγομαι για τίποτα το εγκόσμιο.
61. Δε με αφορά τίποτε άλλο πέρα από την αφοσίωσή μου στην Οντότητά μου.
62. Δεν περιμένω τίποτα από τον κόσμο, δεν χρειάζομαι κάτι συγκεκριμένο για να είμαι καλά.
63. Ήδη όλα έχουν καλώς, και αυτό είναι κάτι που το πιστεύω ακλόνητα και το βιώνω κάθε στιγμή βαθιά μέσα μου και γύρω μου.
64. Θεραπεύω το παρελθόν μου, αναπλάθοντας τις αναμνήσεις μου: βλέπω ξανά το παρελθόν μου και διαπιστώνω πως η Αλήθεια είναι ότι ήμουν ανέκαθεν πλήρης αφεαυτού.
65. Με αυτόν τον τρόπο έζησα μέχρι τώρα ευτυχισμένος την κάθε στιγμή της ζωής μου, κι ας μην το θυμόμουν πάντα αυτό.
66. Έτσι, η κληρονομιά του παρελθόντος δε με βαραίνει πια καθόλου· αντίθετα, μου τονώνει το ηθικό και με γεμίζει με χαρά.
67. Η αφθονία σε όλα τα επίπεδα ήταν εκ φύσεως δεδομένη από το ξεκίνημα της ζωής μου μέχρι σήμερα, και θα συνεχίσει να είναι έτσι στον αιώνα τον άπαντα.
68. Όλοι οι άνθρωποι γύρω μου, και όλα τα πλάσματα του Θεού, γίνονται κάθε στιγμή αποδέκτες της Αγάπης μου και του θεραπευτικού οραματισμού μου.
69. Με αυτόν τον τρόπο, η καρδιά μου πάλλεται από χαρά, το σώμα μου σφύζει από υγεία και ο νους μου βρίσκεται μέσα στο φως.
70. Έτσι, η Αγάπη μου θεραπεύει πρώτα απ’ όλους εμένα τον ίδιο και, παράλληλα, ευεργετεί και τους αποδέκτες της.