Η Πολιτεία της Λευτεριάς
Ένα ταξίδι Αλήθειας στα άδυτα του νου
με προορισμό την εσωτερική Ελευθερία.
Γ11. Οι αγωνίες των γυναικών και των ανδρών.
Ο αρσενικός μου νους καταλαβαίνει πως, αν θέλει πραγματικά να φανεί χρήσιμος στις αδελφές του τις γυναίκες, θα χρειαστεί να συνηθίσει να γίνεται κάπου κάπου θηλυκός, για να κατανοήσει σε βάθος το πώς βιώνει τον πολύμορφο ετούτο κόσμο ένας άνθρωπος που αντί για όρχεις, πέος και στιβαρό κορμί έχει κόλπο που παίρνει μέσα του τον κόσμο, μήτρα που κυοφορεί ιδέες, άντρες και παιδιά, και βυζιά που ο προορισμός της ύπαρξής τους είναι να θηλάζουν και μέσα από το μητρικό γάλα να προσφέρουν τροφή, στοργή και αγάπη.
Καταλαβαίνει ο νους πως όλη η δυστυχία των γυναικών θα πρέπει να ανάγεται στην ανακοπή και καταπίεση της ανάγκης τους να διεισδύει μέσα τους ο κόσμος και να τον κυοφορούν. Γίνεται με τη φαντασία του για λίγο θηλυκός, ακόμα και το κορμί του το νιώθει σαν να είναι γυναικείο, και βλέπει τον κόσμο με τα μάτια μιας γυναίκας, χωρίς εκλογικεύσεις ανδρικές τετράγωνες. Βιώνει τον πόθο της γυναίκας να πάρει μέσα της τον κόσμο όλο, να τον κυοφορήσει, να τον κάνει όμορφο και αθώο σαν νεογέννητο μωρό, που θα το ’χει στην αγκαλιά της και θα το θηλάζει για ώρες συνεχόμενα, με αφοσίωση, χωρίς ποτέ να βαριέται ή να κουράζεται, γιατί αυτή είναι η φύση της, αυτό θέλει να κάνει και δε χρειάζεται τίποτε άλλο, καμία εναλλαγή παραστάσεων, επειδή βυθίζεται ευτυχισμένη μέσα στο μαγικό κόσμο του θαύματος της γαλουχίας και το μυαλό της ησυχάζει εκεί για ώρες συνεχόμενες, οι εγκόσμιες αγωνίες της εκλείπουν εντελώς, τα προβλήματα δεν υπάρχουν πια.
Με αυτήν την αγνή και αθώα διάθεση ξεκινούν οι αδελφές του νου μου οι γυναίκες και θέλουνε να πάρουν μέσα τους όλους τους άντρες, όλες τις χαρές, τις οσμές, τα αρώματα, τις εικόνες, τις γεύσεις, τα κοσμήματα, τα ρούχα, τα παιχνίδια, όλες τις απολαύσεις, ακόμα και τις πιο μικρές, για να τις αφήσουν να περάσουν από τον κόλπο μες στη μήτρα και εκεί να τις κυοφορήσουν, και στη συνέχεια να τις γαλουχήσουν με αφοσίωση για όσο καιρό χρειάζεται, ώστε να τις κάνουν μεγάλες, πλούσιες, φωτεινές, για τις ίδιες και για τον κόσμο όλο. Και πλάθουν έτσι γύρω τους κόσμο μαγικό, που θέλγει όλους τους άντρες αδελφούς, που τις ποθούν, επειδή θέλουνε κι αυτοί να πάρουνε μια γεύση από τη θηλυκή μαγεία την οποία λαθεμένα νομίζουν ότι από τη φύση τους στερούνται.
Κι ενώ πάει να επιτευχθεί η ένωση, ο αδέξιος άντρας, λόγω άγνοιας, επιπολαιότητας και χρησιμοθηρίας, πληγώνει με την τραχύτητά του την αθώα γυναίκα. Παράλληλα, ο φοβισμένος κόσμος την προειδοποιεί για τους κινδύνους και της υποδεικνύει να φυλάγεται, και αυτή, πονεμένη καθώς είναι, υπακούει και συμμορφώνεται με τις οδηγίες του κόσμου, μαζεύεται, κλείνεται απέναντι στον άντρα, στον κόσμο, στις χαρές, στις απολαύσεις, φυλακίζει τη γυναικεία φαντασία της σε όσο πιο στενά και ασφαλή πλαίσια μπορεί, μέσα στα οποία σύντομα δυστυχεί. Η γυναίκα τότε παύει να ποθεί να πάρει μέσα της τον κόσμο όλο, προσπαθεί απλά να περάσει όσο γίνεται πιο απαρατήρητη, ψάχνει δε απεγνωσμένα τον έναν άντρα που θα τη σώσει από όλους τους άλλους τους «κακούς».
Κατανοεί ο νους τη βαθιά δυστυχία της σημερινής γυναίκας, που εξηγεί πολύ καλά τα αμέτρητα θλιμμένα γυναικεία πρόσωπα που βλέπει καθημερινά στους δρόμους, στα μαγαζιά, στα λεωφορεία. Πολλές, μάλιστα, γίνονται σκληρές, θέλουν να γίνουν άντρες οι ίδιες, αφού διαπίστωσαν πια πως άντρες όπως τους είχαν φανταστεί δεν υπάρχουν τελικά.
«Οι άντρες δεν υπάρχουν πια», είναι το απόφθεγμά τους και άστοχα μακαρίζουν τις «τυχερές» γυναίκες των προηγούμενων γενεών, επειδή κάνουν το λάθος να τοποθετούν την αιτία της απογοήτευσής τους σε εξωτερικά αίτια, αρνούμενες να δουν την πραγματική αιτία, που είναι η πίστη που έδωσε κάποτε ο αθώος τότε νους τους στη λάθος εκπαίδευση που έλαβε από το περιβάλλον, τότε που με χαρά κι ελπίδα έκαναν τα πρώτα βήματά τους και άνοιγαν τα ακόμα εύθραυστα φτερά τους για να πετάξουν μες στον κόσμο.
Συμπονά ο νους όλες αυτές τις αδελφές γυναίκες και υπόσχεται πως θα τις κοιτάζει πάντα με αγάπη και στοργή, όσο και αν αυτές είναι κλειστές και φοβισμένες και ορθώνουν τείχη αδιαπέραστα μπροστά τους. Κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες το μόνο που μπορεί ο νους να τους προσφέρει είναι η θετική του σκέψη και η ακλόνητη πεποίθηση ότι αργά ή γρήγορα θα μαλακώσει ξανά η καρδιά τους και θα μπορέσουν να ξαναβρούν τη χαμένη αγάπη τους για τη ζωή και για την πραγματική τους γυναικεία φύση που όλα θέλει να τα εμπιστεύεται, να τα παίρνει μέσα της με τρόπο αγαθό και να τα κυοφορεί, να τα αναπτύσσει και να τα ολοκληρώνει.
Για τους άνδρες ο νους μου γνωρίζει ήδη πολύ περισσότερα. Όσα έχει δει να συμβαίνουν μέσα του, υποθέτει ότι πάνω κάτω θα πρέπει να διαδραματίζονται και μέσα στον ψυχικό κόσμο των περισσότερων ανδρών. Η διαφορά τους από τις γυναίκες είναι ότι η βασική τους αγωνία δεν είναι να κυοφορήσουν, αφού στερούνται φυσικής μήτρας, αλλά να διεισδύσουν μέσα στη μήτρα, να τη δονήσουν, να γευθούν τη μαγεία της γλύκας της και να σωθούν από την τραχιά και στείρα – όπως τη θεωρούν – φύση τους. «Αν δεν πιάσω κάτι μαλακό μέσα στις επόμενες είκοσι τέσσερις ώρες, θα τρελαθώ», ήτανε μια εύστοχη ατάκα που είχε πει μια φορά σ’ ένα κινηματογραφικό έργο ένας στρατιώτης που για μήνες πολεμούσε στο μέτωπο χωρίς την παρουσία καμίας γυναίκας.
Η μεγάλη αγωνία του άντρα θα μπορούσε να μετριαστεί ή και να εκλείψει εντελώς, όπως έχει διαπιστώσει ο νους από τη δική του εμπειρία, αν καλλιεργούσε τη συνήθεια να γίνεται κάπου κάπου με τη φαντασία του γυναίκα, να βιώνει τον κόσμο μέσα από τη νοητή του μήτρα, να βρίσκει μέσα του τη γλυκύτητα και την αγκαλιά που αναζητά με αγωνία στο άλλο φύλο. Τότε δύο καλά θα συνέβαιναν: και ο ίδιος θα ένιωθε πως είναι πλήρης αφεαυτού, και τη γυναίκα θα την πλησίαζε πιο ήπια και πιο ευγενικά, ώστε να μην την τραυματίζει.
Ο νους μου έχει δοκιμάσει και τις δύο καταστάσεις και έχει δει τη διαφορά. Η ζωή του έχει αλλάξει εντελώς, η οπτική γωνία από την οποία βλέπει τώρα πια τον κόσμο είναι τελείως διαφορετική τώρα που εκτός από άντρας έχει δεχθεί πως είναι και λίγο γυναίκα. Στην αρχή, φοβούμενος την ομοφυλοφιλία, δίσταζε να αποκτήσει με τη φαντασία του γυναικείο σώμα, μόλις όμως ξεπέρασε αυτόν τον άτοπο φόβο, το τόλμησε και χάρηκε πολύ σαν είδε πόση χαρά έχει από τη φύση της μέσα της μια γυναίκα, χαρά που ο ίδιος ποτέ δε θα είχε καν υποψιαστεί αν δεν είχε δεχθεί να υποδυθεί για λίγο νοερά το ρόλο της γυναίκας, που αντί για λογική, πέος, όρχεις, αγέρωχα στήθη, σοβαρότητα, σκληράδα και αυστηρές γωνίες έχει, αντίστοιχα, φαντασία, κόλπο, μήτρα, βυζιά, γλυκό χαμόγελο, δέρμα απαλό και χαριτωμένες στρογγυλάδες, που όλα μαζί ποθούν να εκπληρώσουν το επιτακτικό κάλεσμα της φύσης τους: να προσφέρουν αγάπη σε ολόκληρο το σύμπαν κυοφορώντας το με το δικό τους μοναδικό θαυματουργό μεταμορφωτικό τρόπο.
Βλέποντας τώρα πια τους άντρες γύρω του σκοτισμένους από τις εγκόσμιες επιδιώξεις τους, ο νους κατανοεί την αγωνία τους να τους πάρει μέσα τους η πιο γλυκιά και όμορφη γυναίκα του κόσμου και την απογοήτευσή τους που η ζωή τους τελικά δεν έγινε τόσο εκστατική όσο έλπιζαν ότι θα τους την έκανε η ονειρεμένη μάγισσα γυναίκα που από τον καιρό που ήταν έφηβοι ποθούσαν. Υπόσχεται τώρα ο νους στον εαυτό του να πάψει να τους βλέπει μόνο ανταγωνιστικά και να καλλιεργήσει μέσα του τη συμπόνια για τους άντρες αδελφούς του, ώστε να τους κοιτά με αγάπη και κατανόηση, και όχι με μοχθηρία σαν πεινασμένο κοκοράκι που διεκδικεί όπως κι αυτοί το ίδιο ξερολούκουμο, όπως κι αν λέγεται αυτό κάθε φορά: γυναίκα, επαγγελματική επιτυχία, υλικός πλούτος, αναγνώριση.
Ο νους μου θέλει να μάθει να μη χάνει την πίστη του στα αρσενικά του αδέλφια, όσο στεγνά και στυγνά κι αν φαίνονται να είναι, γιατί γνωρίζει πως με την κατάλληλη καθοδήγηση από σοφή γυναίκα μπορούν όλα τους ανεξαιρέτως να κάνουν θαύματα, να μεταμορφωθούν, να γλυκάνουν, να γίνουν άντρες με τα όλα τους, δοτικοί, υπεύθυνοι, σύντροφοι αφοσιωμένοι στην ευημερία της οικογένειάς τους της φυσικής και της ευρύτερης, που είναι όλα τους τ’ αδέλφια επάνω στον πλανήτη, αρσενικά και θηλυκά και κάθε ηλικίας, φυλής και κοινωνικής τάξης. Γιατί είναι προφανές ότι μόνο ένας υγιής αρσενικός νους μπορεί να έχει το απαραίτητο εύρος αντίληψης ώστε να θεωρεί όλα τ’ αδέλφια του ίσα και να τα υπηρετεί ισόποσα χωρίς προκαταλήψεις. Και δίπλα σε έναν τέτοιο υγιή αρσενικό νου δεν μπορεί παρά να υπάρχει μια μήτρα ορθάνοικτη αφοσιωμένη, που τον γλυκαίνει και τον «ισιώνει» όποτε η στείρα λογική του τον στρεβλώνει, τον αποξηραίνει, τον φανατίζει και τον αποπροσανατολίζει από το δρόμο της γλυκύτητας, του εύρους, της αφθονίας και της αγάπης.
Γι’ αυτό, ο νους μου προσκαλεί τώρα εσωτερικά όλες τις γυναίκες-μήτρες να αναλάβει η καθεμιά από έναν άνδρα να τον κυοφορήσει και να τον μεταμορφώσει, επειδή φαίνεται ότι τελικά από τις γυναίκες καταρχήν εξαρτάται η σωτηρία της ανθρωπότητας από τα δεινά της, και ύστερα από τον άνδρα. Το περιβαλλοντικό πρόβλημα, η οικονομική ανισότητα, οι κοινωνικές αδικίες, η πείνα, οι πόλεμοι, τα ναρκωτικά και όλα τα φλέγοντα προβλήματα της ανθρωπότητας θα λυθούν ως δια μαγείας, σκέφτεται τώρα ο νους, αν οι γυναίκες αναλάβουνε τους άνδρες.