Η  Πολιτεία της  Λευτεριάς
Ένα ταξίδι Αλήθειας στα άδυτα του νου
με προορισμό την εσωτερική Ελευθερία.

Γ6. Ανταποκρίνομαι απρόσκοπτα στις προτροπές και τις επισημάνσεις Του.

Το να αναφέρεται ο νους στον Άγιό του σε κάθε περίσταση και να Τον ακούει είναι βέβαια σημαντικό, όμως δεν είναι αρκετό. Στο παρελθόν πολλές φορές έχει ακούσει σωστές συμβουλές, μα δεν τις έχει εισακούσει και δεν τις έχει ακολουθήσει, επειδή αντιστεκόταν στην αλλαγή κάποιας συνήθειας που τον εμπόδιζε να υιοθετήσει μια πιο υγιή και ωφέλιμη στάση προς τα δρώμενα της ζωής. Σε εκείνες τις περιπτώσεις συνειδητά έβλαπτε τον εαυτό του από αδυναμία να ξεκολλήσει από τα γνώριμα.

Με χαρά διαπιστώνει τώρα ο νους πως με τις συμβουλές και τις επισημάνσεις του Αγίου του δε συμβαίνει το ίδιο. Έχει τόσο χαρεί από την εμπειρία της εισχώρησης μέσα στο σώμα Του και έχει τόσο συνεπαρθεί από τον αληθινό τρόπο με τον οποίο ζει ο Άγιος μέσα στον κόσμο με συμπόνια, με λατρεία, με ενεργό συμμετοχή, που όχι μόνο Τον έχει εμπιστευθεί απόλυτα, αλλά διψά να συντονίζεται μαζί Του ακολουθώντας το λόγο Του, επειδή με αυτόν τον τρόπο εισχωρεί ξανά μέσα Του και βιώνει πάλι την αδιατάρακτη ευδαιμονία Του.

Είναι τόσο δυνατή η ανάγκη του νου να γεύεται κάθε τόσο αυτή τη μεγάλη χαρά, που καμία από τις παλιές του συνήθειες δεν είναι ικανή να την υπερνικήσει. Έτσι, τις εγκαταλείπει με πολύ μεγαλύτερη ευκολία για χάρη του Αγίου του και τον υπακούει πρόθυμα, δεν αρκείται απλά να τον ακούει. Ανταποκρίνεται, λοιπόν, απρόσκοπτα στις προτροπές του χωρίς δευτερολογίες της λογικής του, την οποία εκ πείρας εμπιστεύεται πολύ λιγότερο από το λόγο του Αγίου του.

Οι προτροπές του Αγίου προς το νου, στην ουσία, δεν είναι άλλες από το να ακολουθεί ξανά και ξανά τα βήματα του πρώτου και του δεύτερου κύκλου εργασιών ανέγερσης της Πολιτείας της Λευτεριάς, με σκοπό αυτή τη φορά να βελτιώνει τη σχέση του με τα αδέλφια του και να μπορεί να τους είναι ωφέλιμος, όπως ακριβώς το έκανε τους τελευταίους μήνες για να φτιάξει τη σχέση του με τον εαυτό του και να τον ωφελήσει.

Και όλα αυτά πάντα με τακτικές επισημάνσεις και υπενθυμίσεις εκ μέρους του Αγίου ότι όλος αυτός ο αλτρουισμός δεν είναι παρά ο τρίτος κύκλος εργασιών για την ανέγερση της Πολιτείας της Λευτεριάς του ίδιου του νου μου, χωρίς τον οποίο το οικοδόμημα της απελευθέρωσης δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, επειδή θα του λείπει το επιστέγασμα των μέχρι τώρα κατακτήσεων, θα είναι δηλαδή ευάλωτο σαν ένα κτίριο που δεν έχει στέγη για να το προστατεύει από τις καιρικές συνθήκες[1].

Γιατί λευτεριά ιδιωτικής χρήσης, χωρίς εξάπλωσή της σε άλλα αδέλφια, είναι λευτεριά περιορισμένη μέσα σε όρια, άρα δεν είναι ουσιαστική ελευθερία και κατά συνέπεια έχει αναπόφευκτα φθίνουσα πορεία και ημερομηνία λήξης.

Αυτές οι συχνές υπενθυμίσεις εκ μέρους του Αγίου είναι απαραίτητες, επειδή ο ανασφαλής νους δε θέλει πολύ για να την ψωνίσει και να θεωρήσει τον εαυτό του ως ύψιστο κοσμοσωτήριο ον που κατήλθε στη Γη με ειδική αποστολή.



[1] Οι «καιρικές συνθήκες» συμβολίζουν εδώ τα διάφορα περιστατικά της ζωής και τις διάφορες θετικές ή αρνητικές σκέψεις με τα αντίστοιχα συναισθήματα που γεννούν στο νου αυτά τα περιστατικά. Με άλλα λόγια, η συντροφικότητα που θα κτιστεί κατά τον τρίτο κύκλο εργασιών θα στεγάσει το οικοδόμημα της Πολιτείας της Λευτεριάς και θα το προστατεύει από τις «καιρικές συνθήκες», που θα σταματήσουν να είναι ευμετάβλητες, καθώς θα σταθεροποιήσει ο νους τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, εστιάζοντάς τα στο ειλικρινές ενδιαφέρον για τα αδέλφια του, στο ευδαιμονικό αίσθημα αγάπης και ευσπλαχνίας, στην ανιδιοτελή υπηρεσία, στη συνεχή εγρήγορση και στην άμεση ανταπόκριση όπου και όποτε υπάρχει ανάγκη.

Μοιράσου το στα social media